Dojrzałość szkolna, absolwent naszego przedszkola

Jesteś tutaj: Start / Dojrzałość szkolna, absolwent naszego przedszkola

Dojrzałość szkolna to gotowość dziecka do podjęcia obowiązków i zadań jakie stawia przed nim szkoła. Oznacza osiągniecie odpowiedniego stopnia rozwoju fizycznego, intelektualnego i emocjonalno – społecznego, który umożliwi mu udział w życiu szkoły oraz opanowaniu wiadomości, umiejętności, nawyków określonych programem nauczania.

Rozwój fizyczny:

    Dziecko rozwija się prawidłowo, a poziom jego rozwoju fizycznego odpowiada normom sześciolatka – konieczne jest wykonanie obowiązkowego badania lekarskiego, zwanego bilansem sześciolatka.

Należy zwrócić szczególną uwagę na:

    Wzrok – obserwujemy, czy dziecko nie trzyma głowy za blisko lub za daleko podczas czytania, oglądania telewizji. Musimy zadbać o właściwe oświetlenie, szczególnie przy zajęciach stolikowych.

    Słuch – zwróćmy uwagę, jak dziecko słyszy z bliskiej, a także dalekiej odległości. Na szczególną uwagę zasługują dzieci często chorujące na górne drogi oddechowe (katary, zapalenie ucha).

    Zapewnijmy odpowiednią ilość snu – w przypadku sześciolatka jest to około dziesięciu godzin na dobę.

    Zapewnijmy dziecku prawidłową, dobrze zbilansowaną dietę, składającą się
    z pełnowartościowych produktów, zawierającą białko, witaminy.

    Motoryka duża.

        Dziecko lubi zabawy ruchowe takie jak: bieganie, skakanie, zabawy z piłką. Nie potyka się, potrafi jeździć na dwukołowym rowerze, sprawnie wchodzi i schodzi po schodach.

    Motoryka mała.

    Sześciolatek ma dobre umiejętności w zakresie samoobsługi – ubieranie się, mycie, zapinanie guzików, wiązanie sznurowadeł, posługiwanie się sztućcami.

    Lubi rysować, prawidłowo trzyma ołówek, przestrzega właściwych kierunków kreślenia, nie naciska zbyt mocno lub lekko ołówka na papier. Umie zaplanować przestrzeń kartki.

    Chętnie lepi z plasteliny, wycina nożyczkami nie szarpiąc przy tym papierem, dobrze tnie po linii prostej i krzywej.

    Dziecko zna i zaczyna pisać litery i cyfry, ma gotowość do podjęcia nauki pisania.

    Potrafi konstruować za pomocą gotowych elementów, np. klocki, mozaiki.

    Potrafi łączyć elementy klejem.

    Stronność ciała - tak zwana lateralizacja. Określa, w jakim stopniu pewne obszary mózgu kierują określonymi czynnościami, procesami. Stronność ciała wychodzi od dziecka, to znaczy, że dziecko samo decyduje czy woli posługiwać się prawą, czy lewą ręką.

Dziecko idąc do pierwszej klasy powinno:

        Zdecydowanie używać jednej ręki podczas jedzenia, rysowania, wycinania.

        Właściwie nazywać kierunki przestrzeni i strony ciała, wzajemne położenie przedmiotów na płaszczyźnie (lewy-prawy, nad-pod, góra-dół, na, za).

        Nie odwracać kształtów, znaków, przy ich odwzorowywaniu, nie powinno robić „zwierciadlanego odbicia”.

        Rysując, sześciolatek powinien stosować odpowiednie kierunki – od góry do dołu, od lewej do prawej strony i koło – przeciwnie do ruchu wskazówek zegara.

Rozwój intelektualny:

O rozwoju intelektualnym decyduje przede wszystkim aktywność, ciekawość świata. Rozwój intelektualny jest odpowiedzialny za:

    Mowę, myślenie

    Pisanie, czytanie

    Rozwój pojęć, w tym matematycznych

Mowa i myślenie (porozumiewanie się, tak zwane kompetencje językowe). Dojrzałe do szkoły dziecko powinno:

rozumieć bardziej złożone polecenia;

budować proste zdania na dany temat;

umieć wypowiedzieć się kilkoma zdaniami na dany temat, omówić treść obrazka, posługiwać się czasownikami, łącznikami wyrazowymi - przyimkami;

mówić wyraźnie. Mogą czasami pojawić się kłopoty z artykulacją złożonych głosek, ale pojedynczo wypowiada je prawidłowo;

słuchając czytelnej treści dostrzegać związki treściowe, przyczyny zdarzeń, zjawisk, przewiduje skutki określonych działań;

potrafi wyciągać wnioski, klasyfikować według jakiejś cechy (dwóch cech, nie tylko zewnętrznej).

Pamięć słuchowa

dziecko wiernie odtwarza wiersz, piosenkę;

uważnie słucha tekstu czytanego, poleceń, wypowiedzi kolegów, zadań matematycznych z treścią;

odróżnia wysokość dźwięku lub umówiony dźwięk pośród innych;

ma dobrą integrację wzrokowo-słuchową (np. potrafi wyszukać obrazek do danej treści);
pamięta podstawowe wiadomości ze środowiska społeczno-przyrodniczego – np. dni tygodnia, adres, pory roku i co takiego się w nich dzieje, zna nazwy warzyw i owoców).

Słuch fonematyczny

dziecko umie wyróżniać głoski w wyrazach;

dzieli wyrazy na sylaby;

tworzy wyrazy z sylab;

rozumie tekst;

rozumie co to zdanie, wyraźnie je wypowiada, potrafi określić długość zdania za pomocą paska papieru.

Percepcja wzrokowa

dziecko potrafi narysować rysunek bogaty w szczegóły;

rysując stosuje właściwe proporcje między elementami rysunku;

zauważa szczegóły na rysunku (np. gdzie widzisz...., czym się różnią....itd.);

lubi układać klocki;

chętnie ogląda bajki w telewizji, obrazki w książeczkach;

zapina prosto guziki;

zapamiętuje przedmioty w otoczeniu – zauważa różnicę w zmianie położenia przedmiotów;

zapamiętuje kształt liter, co świadczy też o dobrej integracji wzrokowo-słuchowej.

Rozwój pojęć – w tym pojęć matematycznych

dziecko zna pojęcia: wyższy-niższy, mniej-więcej, krótki-długi;

porównuje przedmioty ze względu na wielkość;

segreguje przedmioty ze względu na kształt, wielkość, kolor;

zna kolory;

liczy w zakresie dziesięciu (dodaje, odejmuje w pamięci lub na klockach, posługuje się liczebnikami porządkowymi);

porządkuje liczebniki na osi liczbowej;

zna figury geometryczne;

zna pojęcie zbioru, potrafi wyodrębnić zbiór, porównuje zbiory (tyle samo, mniej, więcej), rozumie że liczebność zbiorów jest taka sama bez względu na kolejność liczenia;

klasyfikuje pojęcia według wskazanej cechy lub dwóch cech – np. wybierz zielone kwadraty.

Rozwój emocjonalno-społeczny

O dojrzałości emocjonalnej możemy mówić wówczas, gdy dziecko cechuje równowaga psychiczna - wtedy gdy siła jego reakcji jest adekwatna do działającego bodźca. Dziecko niezrównoważone emocjonalnie wybucha złością, płaczem z mało ważnego powodu, często jest agresywne, drażliwe, lękliwe i napięte. Osiągnięcie dojrzałości emocjonalnej pozwala mu przeżywać pozytywne emocje oraz reagować w sposób adekwatny do sytuacji.

Dziecko dojrzałe emocjonalno-społecznie do szkoły, również:

jest w znacznym stopniu samodzielne i aktywne, potrafi wykonywać czynności samoobsługowe;

jest ciekawe świata, umie obserwować przyrodę;

potrafi odróżnić prawdę od fantazji;

łatwo i chętnie nawiązuje kontakty z rówieśnikami i nauczycielami;

posiada umiejętność współdziałania i współpracy w grupie, cieszy się

z osiągnięć całej grupy;

potrafi podporządkować się niezbędnym normom i zasadom;

jest obowiązkowe, wytrwałe i wrażliwe na opinię nauczyciela;

jest odpowiedzialne za podjęte zadania, np. rolę dyżurnego;

rozpoczętą pracę stara się doprowadzić do końca, pomimo zmęczenia.

Zdarza się, że dzieci o bardzo wysokim poziomie rozwoju intelektualnego nie dają sobie rady z nauką. O tym, czy dziecko sprosta wymaganiom stawianym mu przez szkołę decyduje stopień osiągniętej przez niego dojrzałości szkolnej, czyli również tej społeczno-emocjonalnej, ponieważ pójście do szkoły wiąże się ze zmianą trybu życia.

Dojrzałość szkolna jest efektem rozwoju, w którym znaczącą rolę odgrywają oddziaływania środowiskowe – rodziców, przedszkola. Im lepsza stymulacja, tym lepsze przygotowanie dziecka do szkoły, a co się z tym wiąże, lepsze funkcjonowanie w szkole.

Aby pomóc dziecku w osiągnięciu dojrzałości szkolnej powinieneś: