Programy, metody nauczania
Nauczyciele Przedszkola samodzielnie podejmują decyzję w sprawie kolejności realizacji treści nauczania, proporcji czasu przeznaczonego na zapoznanie wychowanków z treściami, poszerzenia treści wskazanych w podstawie programowej.
Nauczyciele mają swobodę stosowania takich metod nauczania, jakie uważają za najwłaściwsze spośród uznanych przez współczesne nauki pedagogiczne. Podjęcie decyzji podpowiada wybrany przez nauczyciela program wychowania przedszkolnego.
Nasze metody pracy:
- Metoda czynnościowego nauczania matematyki Edyty Gruszczyk-Kolczyńskiej, doskonale wykorzystuje możliwości i prawidłowości rozwojowe małego dziecka. Pozwala dziecku działać doświadczać, rozwiązywać problemy, wyciągać wnioski, przewidywać, cieszyć się z każdego działania. Uczy logicznego myślenia i rozwija wyobraźnię.
- Metoda Batii Strauss - opiera się na: wykorzystaniu elementów ruchu, tańca, gestów, śpiewu, gry na prostych instrumentach perkusyjnych, stwarzaniu dzieciom możliwości zabawy z muzyką, przez co staje się lubiana i chętnie słuchana, aktywnym słuchaniu łatwo przyswajalnej muzyki poważnej, obcowaniu z nią i czerpaniu z niej tego co najlepsze: piękno, wrażliwość, pomysłowość, muzykalność, uruchamianiu wyobraźni oraz przełamywaniu oporów związanych z publicznym występem,
- Metoda KLANZY - pedagogika zabawy- Metoda oparta na wielokierunkowej aktywności dziecięcej , łączy w sobie w szczególności ruch, muzykę, taniec, działania plastyczne, działania poznawcze. Do ciekawych zabaw należą zabawy z " animacyjną chustą", które doskonale wpływają na integrację grupy, wyzwalają pozytywne emocje.
- Metoda gimnastyki twórczej C. Orffa i R Labana - pracując ta metodą wykorzystuje się różne formy ruchu, w tym również pantomimę, opowieść muzyczno- ruchową. Metoda pozwala na wykorzystanie ekspresji dziecka i jego inwencji. Umożliwia podejmowanie decyzji. Łączy w sobie dwa światy muzyki i ruchu.
- Metoda Kniesów - Metoda gimnastyki rozwijająca koordynację słuchowo- wzrokowo-ruchową. Doskonale rozwija poczucie rytmu i sprawność fizyczną. Jest to rodzaj gimnastyki utanecznionej, polegającej na poszukiwaniu coraz to nowych form ruchu sprzężonego z rytmem, muzyka z zastosowaniem przyborów. Zajęcia polegają na naśladowaniu ruchów prowadzącego. Dzieci odwzorowują ruchy nauczycielki, a także wprowadzają własne kreatywne ćwiczenia
- Metoda ruchu rozwijającego Sherborne - Udział w ćwiczeniach metodą W. Sherborne ma na celu stworzyć dziecku okazję do poznania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia swojej siły, sprawności i związku z tym możliwości ruchowych. Dziecko zaczyna mieć zaufanie do siebie, zyskuje też poczucie bezpieczeństwa. Podczas ćwiczeń ruchowych dziecko może poznać przestrzeń, w której się znajduje, przestaje ona być dla niego groźna. Czuje się ono w niej bezpiecznie, staje się aktywne, przejawia większą inicjatywę, może być twórcze. Dzielenie przestrzeni z drugą osobą nie musi być zagrażające, może stać się źródłem współprzeżywania. Nawiązania bliskiego kontaktu, opartego na zaufaniu i współpracy, daje możliwość poczucia wspólnoty i przeżycia szczęścia.
- Metody aktywizujące - pracując metodami aktywizującymi podstawowym zabiegiem, jaki wykonuje każdy nauczyciel, jest uświadomienie dziecku celu jego działań wraz z umotywowaniem potrzeby jego osiągnięcia Dennisona - Metoda, której twórcą jest Paul Dennison, zwana jest "Gimnastką Mózgu" lub inaczej Kinezjologią Edukacyjną (kines - od sł. ruch; logos – nauka). Jest to metoda ukierunkowana na ćwiczenie obu półkul mózgowych, oparta przede wszystkim na ruchach naprzemiennych .Metoda ukierunkowana na usprawnianie procesu uczenia się, na stymulowanie rozwoju intelektualnego dziecka, aktywizowanie systemu nerwowego i uwalnianie od blokad, które pojawiają się podczas stresu. Od innych metod wspomagających proces uczenia wyróżnia się tym, że jest oparta w głównej mierze na ruchu.
- Muzykoterapia - jedna z metod oddziaływania diagnostycznego, rehabilitacyjnego, terapeutycznego i profilaktycznego, poprzez wieloaspektowy wpływ muzyki na stan psychofizyczny i rozwój człowieka.
- Relaksacja - pomaga w zachowaniu wewnętrznej równowagi, umiejętnie wykorzystuje wszelkie chwile spokoju i odprężenia. Umiejętnie prowadzony relaks to świadome działania na pograniczu ćwiczeń fizycznych i umysłowych, pozwalające na pełne poznanie własnego ciała i jego możliwości oraz uświadomienie sobie znaczenia swojej woli. Dzięki własnej aktywności dziecko w wieku od 2 do 5 lat stopniowo poznaje fizyczne możliwości swojego ciała, uczy się panowania nad nim oraz umiejętności opisania go. Zgodnie z wymaganiami otoczenia - zarówno w domu, jak i w przedszkolu - korzysta ze swych umiejętności. Władzę, jaką posiada nad samym sobą, pozwalającą wykonywać i kontrolować własne czyny i gesty uświadomienia sobie krok po kroku. Dzięki temu lepiej panuje nad swoimi popędami, potrafi zahamować nierozważne ruchy, co ułatwia wysłuchanie innych osób, pomaga w koncentracji uwagi i skupieniu się na wykonywanych czynnościach.
Główne cele wychowania przedszkolnego realizowane są we wszystkich obszarach działalności edukacyjnej naszego przedszkolnego
- wspomaganie dzieci w rozwijaniu uzdolnień oraz kształtowanie czynności intelektualnych potrzebnych im w codziennych sytuacjach i w dalszej edukacji,
- wychowywanie dzieci tak, żeby lepiej orientowały się w tym , co dobre i co złe, potrafiły zgodnie bawić się i uczyć, kulturalnie zwracać się do innych w domu, w przedszkolu, na ulicy,
- kształtowanie u dzieci odporności emocjonalnej koniecznej do racjonalnego radzenia sobie w nowych i trudnych sytuacjach, w tym także do łagodniejszego znoszenia stresów i porażek,
- rozwijanie umiejętności społecznych dzieci, które są niezbędne w poprawnych relacjach z dziećmi i dorosłymi,
- troska o zdrowie dzieci, ich rozwój fizyczny oraz sprawność ruchową, aby chciały i mogły uczestniczyć w zabawach i grach sportowych,
- budowanie dziecięcej wiedzy o świecie społecznym, przyrodniczym i technicznym, a także rozwijanie umiejętności wypowiadania się poprzez muzykę, małe formy teatralne oraz sztuki plastyczne,
- kształtowanie u dzieci poczucia przynależności społecznej: do rodziny, grupy rówieśniczej i wspólnoty narodowej,
- zapewnienie dzieciom lepszych szans edukacyjnych poprzez wspieranie ich ciekawości, aktywności i samodzielności, a także kształtowanie tych wiadomości i umiejętności, które są ważne w szkolnym kształceniu.
Aby powyższe cele zostały osiągnięte, zadaniem nauczycieli jest wspomaganie rozwoju, wychowywanie i kształcenie dzieci w następujących obszarach:
- Kształtowanie umiejętności społecznych dzieci: porozumiewanie się z dorosłymi, zgodne funkcjonowanie w zabawie i sytuacjach zadaniowych.
- Kształtowanie czynności samoobsługowych, nawyków higienicznych i kulturalnych. Wdrażanie dzieci do utrzymywania ładu i porządku.
- Wspomaganie rozwoju mowy dzieci.
- Wspieranie dzieci w rozwijaniu czynności intelektualnych, które stosują w poznawaniu i rozumieniu siebie i swojego otoczenia.
- Wychowanie zdrowotne i kształtowanie sprawności ruchowej.
- Wdrażanie dzieci do dbałości o bezpieczeństwo własne oraz innych.
- Wychowanie przez sztukę - dziecko widzem i aktorem.
- Wychowanie przez sztukę - muzyka i śpiew, pląsy i taniec.
- Wychowanie przez sztukę: różne formy plastyczne.
- Wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci poprzez zabawy konstrukcyjne, budzenie zainteresowań technicznych
- Pomaganie dzieciom w rozumieniu istoty zjawisk atmosferycznych i w unikaniu zagrożeń.
- Wychowanie dla poszanowania roślin i zwierząt.
- Wspomaganie rozwoju intelektualnego dzieci wraz z edukacją matematyczną.
- Kształtowanie gotowości do nauki czytania i pisania.
- Wychowanie rodzinne, obywatelskie i patriotyczne.
Zadania nauczycieli we współpracy z rodzicami
- Systematycznie informują rodziców o zadaniach wychowawczych i kształcących realizowanych w przedszkolu.
- Zapoznają rodziców z podstawą programową i włączają ich do kształtowania u dziecka tych wiadomości i umiejętności, które są tam zalecane
- Informują rodziców o sukcesach i kłopotach ich dzieci, a także włączają ich do wspierania osiągnięć rozwojowych dzieci i łagodzenia trudności, na jakie natrafiają
- Zachęcają rodziców do współdecydowania w sprawach przedszkola, np. wspólnie organizują wydarzenia, w których biorą udział dzieci.
Zadania nauczycieli w obliczu celów nowej podstawy programowej wychowania przedszkolnego
- Nauczyciele z pozycji nauczającej zajmują pozycje wspierające, wspomagające rozwój
- Nauczyciele przemodelowują własną pozycję w procesie kształcenia dzieci w wieku przedszkolnym; z organizatorów procesu wychowawczo - dydaktycznego stają się moderatorami przestrzeni edukacyjnej
- Nauczyciele wspierają dzieci w rozwoju samodzielności w szerokim rozumieniu tego pojęcia ( samodzielności społecznej, komunikacyjnej, myślenia, własnego rozwoju, oceniania działania własnego i innych, samodzielności ruchowej i funkcjonalnej w najbliższym otoczeniu, etc.)
- Nauczyciele w znaczący sposób wspierają rozwój emocjonalny dzieci poprzez budowanie poczucia wartości osobistej wychowanków, nazywanie uczuć towarzyszących danym sytuacjom i umiejętności radzenia sobie z uczuciami negatywnymi, uczenie dzieci mówienia o uczuciach w celu rozwiązywania konfliktów i współodczuwania innych ludzi w najbliższym otoczeniu
- Nauczyciele w większym zakresie niż dotychczas stosują indywidualizację wspierania rozwoju dzieci opartą o rzetelną diagnozę we wszystkich sferach rozwojowych i indywidualne programy stymulująco - korekcyjno - terapeutyczne
- Nauczyciele poprze własny wzorzec i działania wychowawcze kształtują postawy otwartości na innych, tolerancji, współpracy, odpowiedzialności poprzez samodzielność wyborów, szacunku dla siebie i innych, itp.
- Nauczyciele wykorzystują sztukę nie tylko dla celów rozwijania wrażliwości estetycznej, ale staje się ona narzędziem d rozwoju ruchowego, umysłowego, kulturowego, emocjonalnego, higieny układu nerwowego i do aktu tworzenia poprzez samodzielne działania
- Nauczyciele tworzą dzieciom warunki do samodzielnych obserwacji, doświadczania, odkrywania zależności w świecie przyrody i techniki, samodzielnego formułowania wniosków i poszukiwania odpowiedzi na rodzące się pytania
- Nauczyciele dbają o zapewnienie dzieciom dostępu do źródeł informacji w celu samodzielnego ich wyboru
- Nauczyciele zapewniają dzieciom możliwość autoprezentacji w szerokim rozumieniu tego pojęcia
- Nauczyciel dbają o rozwój fizyczny dzieci nie tylko w celu nabywania sprawności ruchowej, ale również w celu rozwoju umysłowego oraz kształtowania świadomości zdrowotnej
- Nowa podstawa programowa w swoich celach i zadaniach zaprasza nauczycieli do zmian w organizacji przestrzeni wychowawczo - dydaktycznej, a także do zmiany metod pracy pedagogicznej.
Diagnozowanie rozwoju dzieci zadaniem nauczyciela
- Diagnozowanie potrzeb rozwojowych dzieci wieku przedszkolnego jest obowiązkiem nauczyciela w każdej grupie wiekowej.
- Celem diagnozy jest: określenie mocnych i słabych stron w rozwoju dziecka oraz opracowanie zindywidualizowanych programów stymulujących, terapeutycznych stosownie do potencjału rozwojowego dziecka, harmonizowanie sfer rozwojowych
- Diagnoza Dzieci 6- letnich ma na celu zgromadzone informacje o poziomie rozwoju dzieci aby pomóc;- rodzicom w poznaniu stanu gotowości swojego dziecka do podjęcia nauki w szkole podstawowej, aby mogli je w osiąganiu tej gotowości, odpowiednio do potrzeb wspomagać a nauczycielowi przedszkola przy opracowaniu indywidualnego programu wspomagania i korygowania rozwoju dziecka, który będzie realizowany w roku poprzedzającym rozpoczęcie nauki w szkole podstawowej;
Zasady formułowania diagnozy
- Prowadzone obserwacje odnoszą się do poszczególnych sfer rozwojowych dziecka , wnioski i spostrzeżenia formułowane są dla każdej ze sfer indywidualnie, natomiast diagnoza ujmowana jest całościowo.
- Diagnoza pedagogiczna uwzględnia: ogólną wiedzę o dziecku ( na podstawie rozmów z rodzicami, dzieckiem, bieżących obserwacji )
- Wyniki z arkusza obserwacyjnego
- Informacje od specjalistów, pod opieką których pozostaje wychowanek
Przedszkolny zestaw programów w roku szkolnym 2023/24:
1. Grupa II ,,Zajączki"
*Program wychowania przedszkolnego,,Wokół przedszkola" Autorzy
Małgorzata Kwaśniewska, Joanna Lendzion, Wiesława Żaba-Żabińska
2. Grupa I ,,Biedroneczki" i grupa III ,,Żabki"
* Program wychowania przedszkolnego „Drużyna marzeń”
Autorzy: Jolanta Wasilewska
Wydawnictwo: WSiP
W poszczególnych grupach realizowane są dodatkowo projekty, opracowane i wdrożone z inicjatywy nauczycieli.
* PROGRAM PRZEDSZKOLNEJ EDUKACJI ANTYTYTONIOWEJ
„CZYSTE POWIETRZE WOKÓŁ NAS”
Program jest skierowany do najstarszych grup przedszkolaków - 5 - 6 latków, ich rodziców i opiekunów. Składa się z zajęć, które są skoncentrowane na pobudzeniu różnych form aktywności dziecka przez zabawy twórcze, tematyczne, grupowe, konstrukcyjne. Na zajęciach dzieci wykonują odpowiednie rysunki, których celem jest uświadomienie szkodliwości dymu papierosowego. Dzieci wykonują ćwiczenia oddechowe i relaksacyjne. W wyniku tych zajęć dzieci mogą usystematyzować swoją wiedzę na temat szkodliwości dymu nikotynowego, zastanowić się, w jaki sposób można i trzeba zachowywać się, gdy jest się narażonym na wdychanie dymu z papierosa.
GŁÓWNE CELE PROGRAMU:
1. Wzrost kompetencji rodziców w zakresie ochrony dzieci przed ekspozycją na dym tytoniowy.
2. Zwiększenie umiejętności dzieci w zakresie radzenia sobie w sytuacjach, gdy przebywają w zadymionych pomieszczeniach lub gdy dorośli palą przy nich tytoń.
Zajęcia pobudzają ciekawość życiową dzieci i systematyzują ich wiedzę na temat szkodliwości palenia, dzieci uczą się radzenia sobie w sytuacjach trudnych i szkodliwych. Wprowadzenia wychowania antynikotynowego jako części wychowania zdrowotnego dla tej grupy wiekowej stanowi pierwsze ogniwo w łańcuchu działań edukacyjnych na rzecz kształtowania świadomych postaw antynikotynowych dzieci przedszkolnych.
METODYKA REALIZACJI PROGRAMU:
Realizowane treści są zgodne z podstawą programową wychowania przedszkolnego oraz dostosowane do rozwoju poznawczego, aktywności i potrzeb dziecka.
Zajęcia mają charakter warsztatowy, gdyż ta forma dostarcza dzieciom najwięcej okazji do uczenia się przez doświadczenie i zgodnie z zasadami nowoczesnej edukacji zdrowotnej akcentuje aktywny udział dzieci w procesie uczenia się.
Zajęcia prowadzone są metodami aktywizującymi:
» umożliwiającymi wchodzenie w rolę,
» kształtującymi umiejętności wyszukiwania informacji, analizowania i rozwiązywania problemów,
» kształtującymi umiejętności właściwego rozumienia i interpretacji terminów i symboli
Działania koncentrują się na odbiorze wrażeń poprzez oddziaływanie na wiele zmysłów.
